1 Błogosławiony mąż, który nie chodził za radą niezbożnych, i nie stał na drodze grzesznych, i na stolicy zarazy nie siedział,
2 ale w zakonie Pańskim upodobania jego, i nad zakonem Jego rozmyśla we dnie i w nocy.
3 I będzie jak drzewo, ktre zasadzone jest nad ściekaniem wód, które swój owoc da czasu swego, a liść jego nie opadnie, i wszystko, cokolwiek czynić będzie, poszczęści się.
4 Nie tak niezbożni, nie tak; ale jak proch, który rozmiata wiatr z wierzchu ziemi.
5 Przeto nie powstaną nie zbożnicy na sądzie ani grzesznicy w zebraniu sprawiedliwych.
6 Albo wiem zna Pan drogę sprawiedliwych, a droga niezbożnych zginie.

1 Czemu się wzburzyły narody, a ludy wymyślały próżne rzeczy?
2 Stanęli razem królowie ziemi, a książęta zeszli się w gromadę przeciw Panu i przeciw Chrystusowi jego:
3 "Potargajmy więzy ich i zrzućmy z siebie jarzmo ich!"
4 Pan, który mieszka w niebiosach, wyśmieje się z nich, i Pan szydzić z nich będzie.
5 Wtedy przemówi do nich w gniewie swoim i w zapalczywości swej potrwoży ich.
6 "A ja jestem ustanowiony królem od niego nad Syjonem górą świętą jego, bym głosił przykazanie jego."
7 Pan rzekł do mnie: "Tyś jest synem moim, jam ciebie dziś zrodził.
8 Żądaj ode mnie, a dam ci narody w twe dziedzictwo, a w posiadłość twą krańce ziemi.
9 Będziesz nimi rządził laską żelazną, a jak naczynie garncarskie pokruszysz ich."
10 A teraz, królowie, zrozumiejcie! uczcie się wy, którzy sądzicie ziemię.
11 Służcie Panu w bojaźni, a radujcie się mu ze drżeniem.
12 Chwyćcie się nauki, by się przypadkiem nie rozgniewał Pan i byście nie zginęli z drogi sprawiedliwej, gdy się wkrótce zapali gniew jego. Błogosławieni wszyscy, którzy w nim ufają!

1 Psalm Dawida, gdy uciekał przed Absalomem synem swoim.
2 Panie, czemu się rozmnożyli trapiący mię? Wielu ich powstaje przeciwko mnie.
3 Wielu ich mówi duszy mojej: "Nie ma ten zbawienia w Bogu swoim!"
4 Ale ty, Panie, jesteś obrońcą moim, chwałą moją i ty podnosisz głowę
moją.
5 Głosem moim wołałem do Pana, i wysłuchał mię z góry świętej swojej.
6 Jam spał i twardo zasnąłem, i wstałem, bo Pan mię obronił.
7 Nie będę się bał tysięcy ludu wokoło mnie leżącego. - Powstań, Panie, wybaw mię, 8 Boże mój! Boś ty pobił wszystkich sprzeciwiających mi się bez przyczyny, pokruszyłeś zęby grzeszników.
9 Pańskie jest wybawienie, a nad ludem twoim błogosławieństwo twoje.

1 Na koniec, w pieśniach. Psalm Dawidowy. 2 Kiedym wzywał, wysłuchał mię Bóg sprawiedliwości mojej; z ucisku uwolniłeś mię. Zmiłuj się nade mną, i wysłuchaj modlitwy mojej. 3 Synowie człowieczy, dopókiż twardego serca będziecie? czemu miłujecie marność i szukacie kłamstwa? 4 Wiedzcie, iż dziwnym uczynił Pan świętego swego; wysłucha mię Pan, gdy zawołam do niego. 5 Gniewajcie się, a nie grzeszcie; co mówicie w sercach waszych, na łóżkach waszych żałujcie. - 6 Składajcie ofiarę sprawiedliwości, a ufajcie Panu. Wielu mówi: "Któż nam ukaże dobra?" 7 Znakiem jest nad nami światłość oblicza twego, Panie: dałeś wesele w serce moje. 8 Oni obfitują w zbiory zboża, wina i oliwy swej. 9 W pokoju będę wraz spał i odpoczywał, bo ty, 10 Panie, osobliwie w nadziei postawiłeś mię.

1 Na koniec, za tę, która dziedzictwa dostępuje. Psalm Dawidowy.
2 Słowa moje przyjmij w uszy, Panie, wyrozumiej wołanie moje!
3 Pilnie słuchaj głosu modlitwy mojej, Królu mój i Boże mój!
4 Bo do ciebie modlić się będę, Panie, rano usłyszysz głos mój.
5 Rano będę stał przed tobą i patrzał. - Albowiem nie jesteś ty Bogiem, chcącym nieprawości,
6 ani mieszkać będzie przy tobie niegodziwiec, ani się ostoją niesprawiedliwi przed oczyma twymi.
7 Nienawidzisz wszystkich, którzy czynią nieprawość, zatracisz wszystkich, kt�rzy mówią kłamstwo. Mężem krwawym i zdradliwym brzydzi się Pan.
8 A ja dla mnóstwa miłosierdzia twego wnijdę do domu twego, pokłonię się ku kościołowi twemu świętemu w bojaźni twojej.
9 Panie, prowadź mię w sprawiedliwości twojej, dla nieprzyjaciół moich prostuj przed obliczem twoim drogę moją.
10 Albowiem nie masz w ustach ich prawdy, serce ich jest marne;
11 grobem otwartym gardło ich, językami swymi zdradliwie działali. Osądź ich Boże! Niechaj upadną od myśli swoich; wedle mnóstwa niezbożności ich wypędź ich, bo cię rozdrażnili, Panie!
12 A niech się rozweselą wszyscy, którzy nadzieję ma ją w tobie, na wieki radować się będą, i będziesz mieszkał wśród nich. I będą się chlubić w tobie wszyscy, którzy miłują imię twoje,
13 albowiem ty będziesz błogosławił sprawiedliwemu. Panie, jak tarczą dobrej woli twej otoczyłeś nas.

1 Na koniec, w pieśniach. Psalm Dawidowy; na oktawę.
2 Panie, w zapalczywości twej nie karć mnie i w gniewie twoim mnie nie karz.
3 Zmiłuj się nade mną, Panie, bom chory, uzdrów mnie, Panie, bo się wstrząsnęły kości moje.
4 I dusza moja strwożona jest bardzo; ale ty, Panie, pókiż?
5 Zwróć się, Panie, i wyrwij duszę moją, zbaw mię dla miłosierdzia twego.
6 Albowiem w śmierci nie masz, kto by o tobie pamiętał, a w otchłani któż cię wysławiać będzie?
7 Umęczyłem się wzdychaniem moim; będę obmywał na każdą noc łóżko moje, łzami moimi będę skrapiał pościel swoją.
8 Zamroczyło się od udręczenia oko moje, zestarzałem się między wszystkimi nieprzyjaciółmi mymi.
9 Odstąpcie ode mnie wszyscy, którzy czynicie nieprawość, albowiem wysłuchał Pan głos płaczu mojego!
10 Wysłuchał Pan prośbę moją, Pan modlitwę moją przyjął.
11 Niech się zawstydzą i wielce zatrwożą wszyscy nieprzyjaciele moi, niech się nawrócą i zawstydzą bardzo prędko!

1 Psalm Dawida, który śpiewał Panu z powodu słów Chusego, syna Jeminiego.
2 Panie, Boże mój, w tobiem nadzieję położył; wybaw mię od wszystkich prześladowców moich i wyzwól mię,
3. By kiedy nie porwał jak lew duszy mojej, gdy nie masz, kto by odkupił ani kto by wybawił.
4 Panie, Boże mój, jeślim to uczynił, jeśli jest nieprawość w rękach moich,
5 jeślim odpłacał tym, co mi źle czynili, niech upadnę słusznie przed nieprzyjaciółmi moimi bezsilny!
6 Niechaj prześladuje nieprzyjaciel duszę moją i niech pojma i podepce na ziemi żywot mój, a chwałę moją niechaj w proch strąci!
7 Powstań, Panie, w gniewie twoim i podnieś się w granicach nieprzyjaciół moich! I powstań, Panie, Boże mój, dla przykazania, któreś dał!
8 A zgromadzenie narodów obstąpi cię, i dla tego wróć się na wysokość!
9 Pan sądzi narody. Sądź mię, Panie, według sprawiedliwości mojej i według niewinności mojej we mnie!
10 Zginie złość grzeszników, a poprowadzisz prosto sprawiedliwego , badający serca i nerki,
11 Boże! Sprawiedliwa pomoc moja od Pana, który zbawia prawych sercem.
12 Bóg, sędzia sprawiedliwy, mocny i cierpliwy, czy się gniewa na każdy dzień?
13 Jeśli się nie nawrócicie, miecza swego dobędzie, łuk swój naciągnął i nagotował go;
14 i położył na nim narzędzia śmierci, strzały swe pałającymi uczynił.
15 Oto zrodził niesprawiedliwość, począł boleść i urodził nieprawość.
16 Dół otworzył i wykopał go, i wpadł w dół, który uczynił.
17 Obróci się boleść jego na głowę jego, a na wierzch głowy jego nieprawość jego spadnie.
18 Będę wysławiał Pana według sprawiedliwości jego, i będę opiewał imię Pana najwyższego.

1 Na koniec, dla tłoczni. Psalm Dawidowy.
2 Panie, Panie nasz, jakże dziwne jest imię twoje po wszystkiej ziemi! Albowiem wyniesiona jest nad niebiosa wielmożność twoja.
3 Z ust niemowlątek i ssących uczyniłeś doskonałą chwałę przeciw nieprzyjaciołom twoim, aby zniszczyć nieprzyjaciela i mściciela.
4 Albowiem spoglądam na niebiosa twoje, dzieła palców twoich, księżyc i gwiazdy, któreś ty założył.
5 Cóż jest człowiek, iż nań pamiętasz? albo syn człowieczy, iż go nawiedzasz?
6 Uczyniłeś go mało co mniejszym od aniołó w, chwałą i czcią ukoronowałeś go,
7 i postawiłeś go nad dziełami rąk twoich.
8 Poddałeś wszystko pod nogi jego: owce i woły wszystkie,
9 nadto i zwierzęta polne, ptactwo niebieskie i ryby morskie, kt óre się przechodzą po ścieżkach morskich.
10 Panie, Panie nasz, jakże dziwne jest imię twoje po wszystkiej ziemi!

9A 1 Na koniec, na tajemnice syna. Psalm Dawidowy.
2 Będę cię wysławiał, Panie, ze wszystkiego serca mego, będę opowiadał wszystkie dziwy twoje.
3 Weselić się i radować będę w tobie, będę śpiewał imieniu twemu, o Najwyższy
4, iż nieprzyjaciel m ój obró cił się wstecz; osłabną i poginą przed obliczem twoim.
5 Boś rozstrzygnął sąd mój i sprawę moją, zasiadłeś na stolicy ty, który sądzisz sprawiedliwie.
6 Zgromiłeś narody, i zginął niezbożny, wygładziłeś imię ich na wieki i na wieki wieków.
7 Nieprzyjacielskie miecze ustały na zawsze i zburzyłeś ich miasta. Zginęła z trzaskiem pamięć o nich,
8 a Pan trwa na wieki. - Nagotował na sąd stolicę swą,
9 i on będzie sądził okrąg ziemi w prawości, osądzi narody w sprawiedliwości.
10 I stał się Pan ucieczką ubogiego, pomocnikiem w potrzebach, w ucisku.
11 I niech ufają tobie, którzy znają twe imię, albowiem nie opuściłeś szukających cię, Panie!
12 Śpiewajcie Panu, który mieszka na Syjonie, opowiadajcie między narodami sprawy jego!
13 Albowiem mściciel krwi wspomniał na nich, nie zapomniał wołania ubogiego.
14 Zmiłuj się nade mną, Panie! wejrzyj na poniżenie moje od nieprzyjaci ó ł moich,
15 ty, któ ry mię podnosisz od bram śmierci, abym opowiadał wszystką chwałę twoją w bramach c ó rki Syjonu!
16 Będę się weselił zbawieniem twoim. zęźli poganie w zatraceniu, które przygotowali; w sidle tym, które skrycie zastawili, uwięzła noga ich.
17 Poznany będzie Pan, sądy czyniący; robotą rąk swoich pojmany jest grzesznik.
18 Niech się wr ó cą grzesznicy do otchłani, wszystkie narody, które zapominają Boga!
19 Bo nie na zawsze będzie zapomniany ubogi, cierpliwość ubogich nie zginie na zawsze.
20 Powstań, Panie, niech się nie wzmacnia człowiek: niech będą sądzone narody przed obliczem twoim!
21 Postaw, Panie, zakonodawcę nad nimi, aby wiedziały narody, iż ludźmi są!

1.Czemu, o Panie, stoisz z daleka, przeoczasz w potrzebach, w ucisku?
2 Gdy pyszni się niezbożnik, zapala się ubogi; bywają usidleni planami, które wymyślają.
3 Albowiem chwalony bywa grzesznik dla żądz duszy swej, a niegodziwy bywa błogosławiony.
4 Rozgniewał Pana grzesznik, według wielkości gniewu swego nie będzie szukał.
5 Nie masz Boga przed obliczem jego, splugawione są drogi jego na każdy czas. Odjęte są sądy Twoje od oblicza jego, nad wszystkimi nieprzyjaciółmi swymi będzie panował.
6 Mówił bowiem w sercu swoim: "Nie będę poruszony z pokolenia na pokolenie, wolny będę od nieszczęścia."
7 Usta jego pełne są złorzeczenia i gorzkości i zdrady, pod językiem jego trud i boleść.
8 Siedzi w zasadzce z bogatymi w skrytościach, aby zabić niewinnego.
9 Oczy jego upatrują ubogiego, zasadza się w skrytym miejscu jak lew w jamie swojej; zastawia sidła, aby pochwycić ubogiego, aby złapać ubogiego, przyciągając go.
10 W sidle swoim powali go; schyli się i padnie, gdy opanuje ubogich.
11 Rzekł bowiem w sercu swoim: "Zapomniał B ó g, odwrócił oblicze swe, aby nie patrzeć do końca."
12 Powstań, Panie Boże, niech się podniesie ręka twoja, nie zapominaj ubogich!
13 Dlaczego niezbożnik rozdrażnił Boga? Bo mówił w sercu swym: "Nie będzie dochodził."
14 Widzisz, bo Ty na boleść i na utrapienie patrzysz, aby ich wydać w ręce swe. Tobie zostawiony jest ubogi, sierocie ty będziesz pomocnikiem.
15 Skrusz ramię grzesznika i niegodziwca; będą szukać grzechu jego, a nie znajdą.
16 Pan będzie królował wiecznie i na wieki wieków; wyginiecie, poganie, z ziemi jego.
17 Pragnienia ubogich wysłuchał Pan; gotowość serca ich usłyszało ucho twoje,
18 abyś uczynił sąd sierocie i uniżonemu, aby się więcej nie ważył wielmożyć człowiek na ziemi.

1 Na koniec. Psalm Dawidowy.

2 W Panu ja ufam; jak możecie duszy mojej mówić: "Uciekaj na górę jak wróbel?

3 Bo oto grzesznicy naciągnęli łuk, nagotowali strzały swe w sajdaku, aby strzelać w ciemności na tych, co prawi są sercem.

4 Albo wiem, coś był sprawił, zniszczyli, sprawiedliwy zaś co uczynił?" -

5 Pan jest w kościele swym świętym; Pan, w niebie stolica jego. Oczy jego na ubogiego patrzą, powieki jego badają synów ludzkich.

6 Pan bada sprawiedliwego i niezbożnego; lecz kto miłuje nieprawość, ma w nienawiści duszę swoją.

7 Wyleje jak deszcz na grzeszników sidła; ogień i siarka i wiatr nawałnicy, to cząstka ich kielicha.

8 Albowiem sprawiedliwy Pan i sprawiedliwość miłuje, prawość widziało oblicze jego.

1 Na koniec, na oktawę. Psalm Dawidowy.

2 Zbaw mię, Panie, bo ustał święty, bo umniejszyły się prawdy wśród synów ludzkich.

3 Marne rzeczy mowili, każdy do bliźniego swego, wargami zdradliwymi, dwoistym sercem mowili. -

4 Niech zatraci Pan wszelkie usta zdradliwe i język hardo mówiący tych, którzy mówili:

5 "Pokażemy moc języka naszego, usta nasze z nami są, któż panem naszym jest" -

6 "Dla nędzy niedostatnich i dla wzdychania ubogich teraz powstanę, mowi Pan; postawię w zbawieniu, otwarcie sobie z nim pocznę

7 " Słowa Pańskie słowa czyste, srebro w ogniu doświadczone, wypróbowane z ziemi, siedem kroć przeczyszczone.

8 Ty, Panie, zachowasz nas i będziesz nas strzegł od rodzaju tego na wieki.

9 Wokoło niezbożnicy chodzą; według wysokości twej uczyniłeś możnymi synów człowieczych.

1 Na koniec. Psalm Dawidowy. Dokądże, Panie? Zapominasz o mnie do końca? dokąd odwracasz oblicze swe ode mnie?

2 Dokąd będę układał plany w duszy mojej, boleść w sercu moim przez dzień?
3 Pókiż będzie się podnosił nieprzyjaciel mój nade mnie?
4 Wejrzyj i wysłuchaj mię, Panie, Boże mój! Oświeć oczy moje, bym kiedy nie zasnął na śmierć
5 by kiedy nie rzekł nieprzyjaciel mój: "Przemogłem go." Którzy mię trapią, będą radzi, jeśli się zachwieję.
6 Ale ja ufam w miłosierdziu twoim, rozraduje się serce moje w zbawieniu twoim. Będę śpiewał Panu, który mi dał dobra, i będę grał imieniu Pana najwyższego.

1 Na koniec. Psalm Dawidowy. Rzekł głupi w sercu swoim: "Nie masz Boga." Zepsuli się i obrzydliwymi się stali w uczynkach swoich; nie masz, kto by czynił dobrze, nie masz aż do jednego.
2 Pan z nieba spojrzał na synów człowieczych, aby zobaczyć, czy jest kto rozumny albo szukający Boga
3. Wszyscy odstąpili, razem stali się nieużytecznymi; nie masz, kto by dobrze czynił, nie masz aż do jednego. Grobem otwartym jest gardło ich, językami swymi zdradliwie sobie poczynali, jad żmijowy pod ich wargami. Usta ich pełne są złorzeczenia i gorzkości, prędkie ich nogi na wylanie krwi. Zniszczenie i nieszczęście na drogach ich, a drogi pokoju nie poznali; nie masz bojaźni Bożej przed oczami ich.
4 Czyż nie poznają wszyscy, którzy czynią nieprawość, którzy pożerają lud mój, jak kęs chleba?
5 Pana nie wzywali: tam drżeli ze strachu, gdzie nie było strachu.
6 Albowiem Pan jest w rodzie sprawiedliwym. Zamiary ubogiego wyszydziliście, iż Pan jest nadzieją jego.
7 Któż da z Syjonu zbawienie Izraela? Gdy odwróci Pan niewolę ludu swego, rozweseli się Jakub i rozraduje się Izrael.

1 Psalm Dawidowy. Panie, któ ż będzie mieszkał w przybytku twoim, albo kto odpocznie na g ó rze twojej świętej?

2 Kto chodzi bez zmazy i czyni sprawiedliwość.

3 Kto mówi prawdę w sercu swoim, kto nie czyni zdrady językiem swoim, i nie uczynił bliźniemu swemu złego, i nie cierpiał potwarzy na bliźnich swoich.

4 Za nic miany jest w oczach jego złośliwy, a bojących się Pana wysławia.

5 Kto przysięga bliźniemu swemu, a nie oszukuje, kto pieniędzy swych nie dał na lichwę i dar ó w przeciw niewinnym nie przyjmuje. Kto to czyni, nie będzie poruszony na wieki!

1 Napis pomnika. Psalm Dawidowy. Zachowaj mię, Panie, bom nadzieję miał w tobie.

2 Rzekłem Panu: "Tyś jest Bogiem moim, albowiem dó br moich

nie potrzebujesz."

3 Co do świętych, któ rzy są w ziemi Jego, dziwnie wypełnił wszystkie pragnienia moje względem nich. -

4 Rozmnożyły się niemoce ich, potem się spieszyli; nie będę zgromadzał schadzek ich ze krwi i nie będę

wspominał imion ich usty mymi. -

5 Pan cząstką dziedzictwa mego i kielicha mego; Ty jesteś, któ ry mi przywró cisz

dziedzictwo moje.

6 Sznury mi padły na miejscach wspaniałych, albowiem dziedzictwo moje jest znamienite.

7 Będę błogosławił Pana, któ ry mi dał rozum, nadto aż do nocy napominały mię nerki moje.

8 Miałem Pana zawsze przed oczyma swymi, bo mi jest po prawicy, abym nie był poruszony.-

9 Przeto się uweseliło serce moje i rozradował się język m ój nadto i ciało moje w nadziei odpoczywać będzie.

10 Albowiem nie zostawisz duszy mojej w otchłani, ani dasz świętemu twemu oglądać skażenia.


11 Oznajmiłeś mi drogi żywota, napełnisz mię weselem przy obliczu twoim, rozkosze na prawicy twej aż do końca.

1 Modlitwa Dawida.

Wysłuchaj, Panie, sprawiedliwości mojej, zważ pilnie na prośbę moją, przyjmij w uszy modlitwę moją z ust niezdradliwych.

2 Od oblicza twego sąd o mnie wynijdzie, oczy twe niech dojrzą prawość.

3 Wypr óbowałeś serce me i nawiedziłeś w nocy, doświadczyłeś mię ogniem, a nie znalazła się we mnie nieprawość.

4 Aby nie m ówiły usta moje o uczynkach ludzkich, dla słów ust twoich jam przestrzegał dr óg twardych.

5 Umocnij kroki moje na ścieżkach twoich, aby się nie chwiały stopy moje!

6 Ja wołałem, gdyż mnie wysłuchałeś, Boże; nakłoń mi ucha twego i wysłuchaj sł ów moich!

7 Okaż przedziwne miłosierdzie twoje, ty, kt óry zbawiasz nadzieję mających w tobie!

8 Od sprzeciwiających się prawicy twojej strzeż mnie jak źrenicy oka! Pod cieniem skrzydeł

9 twoich schroń mię od oblicza niezbożnych, kt órzy mię utrapili. Nieprzyjaciele moi duszę moją ogarnęli,

10 tłustość swoją zawarli, usta ich m ówiły hardo.


11 Chcąc mię wyrzucić, teraz mię otoczyli, oczy swe nastawili, by obalić na ziemię.

12 Czekali na mnie jak lew żądny łupu i jak szczenię lwie, mieszkające w jamie.

13 Powstań, Panie, uprzedź go i powal go, wyrwij duszę moją od niezbożnego, miecz tw ój od nieprzyjaci ół ręki twojej.

14 Panie, odłącz ich od trochy ludzi z ziemi za żywota ich; ze skrytych rzeczy twoich napełniony jest brzuch ich, nasyceni są synami i ostatki swoje zostawili małym dzieciom swoim.-

15 A ja w sprawiedliwości pokażę się przed obliczem twoim, nasycony będę, gdy się ukaże chwała twoja.

1 Na koniec. Sługi Pańskiego Dawida, który mówił Panu słowa pieśni tej w dzień, gdy go wyrwał Pan z ręki wszystkich nieprzyjaciół jego i z ręki Saula, i rzekł:

2 Będę cię miłował, Panie, mocy moja!

3 Pan twierdza moja i ucieczka moja, i wybawiciel mój! Bóg mój; wspomożyciel m ój, i w nim będę nadzieję miał ochrona moja i róg zbawienia mego, i obrońca mój!

4 Chwaląc będę wzywał Pana, i będę wybawiony od nieprzyjaciół moich.

5 Ogarnęły mię boleści śmierci i strumienie nieprawości zatrwożyły mię.

6 Boleści otchłani otoczyły mię, pochwyciły mię sidła śmierci.

7 W utrapieniu moim wzywałem Pana i wołałem do Boga mojego, i wysłuchał głos m ój z kościoła swego świętego, i wołanie moje przed obliczem jego weszło w uszy jego.

8 Wzruszyła się i zadrżała ziemia; fundamenty gór zatrwożyły się i poruszyły się, gdyż się rozgniewał na nie.

9 Podniósł się w górę dym w gniewie jego, i ogień się zapalił od oblicza jego, węgle się rozpaliły od niego.

10 Skłonił niebiosa i zstąpił, a mgła pod nogami jego.

11 I wstąpił na cherubiny, i leciał, leciał na skrzydłach wiatru.

12 I uczynił ciemność kryj ówką swoją, wokoło niego namiot jego: ciemna woda w obłokach powietrznych.

13 Przed blaskiem w oczach jego rozeszły się obłoki, grad i węgle ogniste.

14 I zagrzmiał Pan z nieba, a Najwyższy głos swó j wypuścił, grad i węgle ogniste.

15 I wypuścił strzały swe, i rozproszył ich, rozmnożył błyskawice i strwożył ich.

16 I ukazały się źr ódła w ód, i odkryły się fundamenty okręgu ziemi od kajania twego, Panie, od tchnienia ducha gniewu twego.

17 Spuścił z wysokości i chwycił mię, i wydobył mię z wód wielkich.

18 Wyrwał mię od nieprzyjaciół moich bardzo mocnych i od tych, którzy mię
w nienawiści mieli, albowiem przemogli nade mną.

19 Uprzedzili mię w dzień utrapienia mego, a Pan stał się obrońcą moim;

20 i wywiódł mię na miejsce przestronne, zbawił mię, ponieważ chciał mi dobrze.

21 I odda mi Pan według sprawiedliwości mojej, i według czystości rąk moich odda mi,

22 albowiem strzegłem dr óg Pańskich i nie czyniłem niezbożnie przeciw Bogu memu.

23 Bo wszystkie sądy jego są przed obliczem moim, a sprawiedliwości jego nie odrzuciłem od siebie.

24 I będę nieskalany z nim, i będę się strzegł nieprawości mojej.

25 I odda mi Pan według sprawiedliwości mojej i według czystości rąk moich przed oczyma jego.

26 Z świętym święty będziesz, a z mężem niewinnym niewinny będziesz,

27 i z wybranym wybrany będziesz, a z przewrotnym przewrotny się staniesz.

28 Bo ty lud uniżony zbawisz, a oczy pysznych poniżysz.

29 Bo ty rozświecasz pochodnię moją, Panie; Boże mój, oświeć ciemności moje!

30 Albowiem przez ciebie będę wyrwany z pokusy, a w Bogu moim przestąpię mur.

31 Bóg mój, niezmazana droga jego, słowa Pańskie ogniem wypróbowane, obrońcą jest wszystkich mających nadzieję w nim.

32 Bo któż jest Bogiem oprócz Pana, albo kto Bogiem oprócz Boga naszego?

33 Bóg, który mię opasał mocą i uczynił nieskalaną drogę moją;

34 który krzepkimi uczynił nogi moje jak jeleni, i na wyżynach postawił mię;

35 który uczy ręce moje do boju, i uczyniłeś jak łuk miedziany ramiona moje.

36 I dałeś mi obronę zbawienia twego, a prawica twoja podparła mię i kaźń

twoja ćwiczyła mię do końca, i nauka twoja, ta mię nauczy.

37 Rozszerzyłeś kroki moje pode mną, i nie osłabły nogi moje.

38 Będę gonił nieprzyjaciół moich i pojmam ich, i nie wrócę się, aż ich nie stanie.

39 Połamię ich, i nie będą mogli stać, upadną pod nogi moje.

40 I opasałeś mię mocą na wojnę, i powstających przeciwko mnie ugiąłeś pode mnie. I nieprzyjaciół moich zmusiłeś do odwrotu, i nienawidzących mnie wytraciłeś.

42 Wołali, a nie było, kto by wybawił, do Pana, a nie wysłuchał ich.

43 I skruszę ich jak proch przed wiatrem, jako błoto na ulicy wygładzę ich.

44 Wyrwiesz mię z zatargów ludu, ustanowisz mię głową narodćw.

45 Lud, którego nie znałem, służył mi, na pierwszą wieść był mi posłuszny.

46 Synowie obcy schlebiali mi; synowie obcy zestarzeli się i kulejąc odciągali od dróg swoich.

47 Żyje Pan, i błogosławiony Bóg mój, i niech będzie wywyższony Bóg zbawienia mego!

48 Boże, który mi dajesz pomstę i poddajesz pode mnie narody, wybawicielu mój od nieprzyjaciół moich gniewliwych,


49 i nad powstających przeciw mnie wywyższasz mię, od męża niesprawiedliwego wyrywasz mię.

50 Przeto będę cię wysławiał między narodami, Panie, a imieniu twemu pieśń zaśpiewam,

51 który wielkim czynisz wybawienie króla swego i okazujesz miłosierdzie pomazańcowi swemu Dawidowi i potomstwu jego aż na wieki.

1 Na koniec. Psalm Dawidowy.

2 Niebiosa opowiadają chwałę Boga, a dzieła rąk jego oznajmia firmament.

3 Dzień dniowi opowiada słowo, a noc nocy podaje wiadomość.

4 Nie są to słowa ani mowy, których by głos nie był słyszany.

5 Na wszystką ziemię wyszedł głos ich i na krańce okręgu ziemi słowa ich.

6 W słońcu postawił przybytek swój; a ono jak oblubieniec wychodzi z łożnicy swojej, rozweseliło się jak olbrzym na biegnięcie w drogę.


7 Od krańca nieba wyjście jego, a obieg jego aż do krańca jego, a nie masz, kto by się mógł ukryć pod żarem jego. Zakon Pański nieskalany,

8 nawracający duszę, świadectwo Pańskie wierne, dające mądrość prostaczkom.


9 Sprawiedliwości Pańskie prawe, uweselające serce, przykazanie Pańskie jasne, oświecające oczy.

10 Bojaźń Pańska święta, trwająca na wieki wieków, sądy Pańskie prawdziwe, wszystkie razem sprawiedliwe.

11 Bardziej pożądane niż złoto i mnogie kamienie drogie, a słodsze nad miód i plastr miodowy.

12 Albowiem sługa twój strzeże ich, w przestrzeganiu ich odpłata wielka.

13 Występki któż rozumie? Od skrytych moich oczyść mię,

14 i od obcych ustrzeż sługę twego. Jeśli nade mną panować nie będą, wtedy nieskalany będę i będę oczyszczony od grzechu największego.

15 I będą się podobać mowy ust moich i rozmyślanie serca mego przed obliczem twoim zawsze. O Panie, wspomożycielu mój i odkupicielu mój!

1 Na koniec. Psalm Dawidowy.

2 Niechaj cię wysłucha Pan w dzień utrapienia, niechaj cię obroni imię Boga Jakubowego!

3 Niech ci ześle pomoc z świątyni, a z Syjonu niech cię broni!


4 Niech pomni na wszelką ofiarę twoją, a całopalenie twoje niech tłuste będzie!

5 Niech ci da według serca twego i wszelkie zamysły twe niech potwierdzi!

6 Uweselimy się zbawieniem twoim, a imieniem Boga naszego chlubić się będziemy.

7 Niech wypełni Pan wszystkie prośby twoje! Teraz poznałem, iż Pan zbawił pomazańca swego; wysłucha go z nieba świętego swego, zbawienie prawicy jego w czynach potężnych. -

8 Jedni w wozach, a drudzy w koniach ufają, ale my imienia Pana, Boga naszego, wzywać będziemy.

9 Oni powiązani są i polegli, a myśmy powstali i podnieśli się.

10 Panie, zbaw króla i wy- słuchaj nas w dzień, w który cię wzywać będziemy!

Ω

---

1 Na koniec. Psalm Dawidowy.

2 Panie, z mocy twojej weseli się król i zbawieniem twoim raduje się wielce.

3 Żądanie serca jego wypełniłeś mu, a pragnienia wiary jego nie zawiodłeś.

4 Bo go uprzedziłeś błogosławieństwami słodkości, włożyłeś na głowę jego koronę z kamienia drogiego.

5 O życie prosił cię, i dałeś mu długość dni na wieki i na wieki wieków.

6 Wielka jest chwała jego przez zbawienie twoje, sławę i wielką ozdobę nań wkładasz.

7 Albowiem czynisz go błogosławieństwem na wieki wieków, uweselasz go radością przy obliczu twoim.

8 Bo król nadzieję ma w Panu, a przez miłosierdzie Najwyższego nie będzie poruszony.

9 Niech dosięgnie ręka twoja

wszystkich nieprzyjaciół twoich, prawica twa niech znajdzie wszystkich,

którzy cię w nienawiści mają!

10 Uczynisz ich jak piec ognisty czasu oblicza Twego; Pan w gniewie swoim zatrwoży ich, i pożre ich ogień.

11 Owoc ich z ziemi wygubisz, a potomstwo ich z synów ludzkich.

12 Albowiem zwrócili przeciw tobie złość, obmyślili plany, których nie mogli wykonać.

13 Albowiem zmusisz ich do ucieczki, a tym, którzy ci pozostają, mierzysz w ich twarze.

14 Podnieś się Panie, w mocy twojej będziemy opiewać i wysławiać możne sprawy twoje!

1. Na koniec, o pomoc poranną.

Psalm Dawidowy.

2 Boże, Boże mój, wejrzyj na mnie, czemuś mię opuścił? Daleko od zbawienia mego słowa grzechVertreibungw moich.

3 Boże mój, będę wołał we dnie, a nie wysłuchasz, i w nocy, a nie ku mojej głupocie.

4 A ty mieszkasz w świątyni, chwało Izraela!

5 W tobie nadzieję mieli ojcowie nasi, nadzieję mieli, i wybawiłeś ich.

6 Do ciebie wołali, i zostali wybawieni, w tobie nadzieję mieli, a nie

byli zawstydzeni. -

7 A jam jest robak, nie człowiek, pośmiewisko ludzkie i wzgarda pospólstwa.

8 Wszyscy, którzy mię widzieli, naśmiewali się ze mnie, mówili ustami i kiwali głową:

9 "Nadzieję miał w Panu, niechaj go wyrwie; niechaj go zbawi, ponieważ go miłuje!" -

10 Albowiem Ty mię wydobyłeś z łona, nadziejo moja od piersi matki mojej!

11 Na ciebie porzucony byłem z łona, od łona matki mojej ty jesteś Bogiem moim!

12 Nie odstępuj ode mnie, albowiem utrapienie bliskie jest, bo nie masz kto by ratował!

13 Otoczyły mię cielce mnogie, byki tłuste obległy mię.

14 Otworzyli na mnie usta swoje jak lew porywający i ryczący.

15 Wylany jestem jak woda i rozluźnione są wszystkie kości moje; stało się serce moje jak wosk topniejący we wnętrzu moim.

16 Wyschła jak skorupa siła moja, a język mój przysechł do podniebienia mego,

i doprowadziłeś mię do prochu śmierci. -

17 Albowiem obstąpiły mię psy mnogie; zgraja niegodziwców obległa mię. Przebodli ręce moje i nogi moje,

18 policzyli wszystkie kości moje. A oni przypatrywali się i patrzyli na mnie;

19 rozdzielili sobie szaty moje, a o suknię moją los rzucali.

20 Ale ty, Panie, nie oddalaj ode mnie wspomożenia twego, wejrzyj ku obronie mojej!

21 Wyrwij od miecza, Boże, duszę moją, a z łapy psa jedyną moją!

22 Wybaw mię z paszczęki lwa, a od rogów jednorożców mnie poniżonego!

23 Będę opowiadał imię twe braciom moim, wpośród kościoła będę cię chwalił:


24 "Wy, co się Pana boicie, chwalcie go, wszystko potomstwo Jakuba wysławiajcie go;

25 niech się go boi wszystko plemię izraelskie! Albowiem nie wzgardził ani odrzucił prośby ubogiego, i nie odwrócił oblicza swego

ode mnie, a gdy wołałem do niego, wysłuchał mię."

26 U Ciebie chwała moja w zebraniu wielkim; śluby moje oddam przed oczyma bojących się Go.

27 Będą jedli ubodzy, i najedzą się, i będą chwalić Pana, ci którzy go szukają; będą żyć serca ich na wieki wieków. -

28 Wspomną i nawrócą się do Pana wszystkie krańce ziemi, i będą się kłaniać przed obliczem jego wszystkie rodziny narodów.

29 Albo- wiem Pańskie jest królestwo, i on będzie panował nad narodami.

30 Jedli i kłaniali się wszyscy tłuści ziemi, przed obliczem jego będą padać wszyscy, którzy zstępują w ziemię.

31 A dusza moja jemu będzie żyła i potomstwo moje będzie mu służyć.

32 Będzie opowiadane Panu przyszłe pokolenie i będą opowiadać niebiosa sprawiedliwości jego ludowi, który się narodzi, który uczynił Pan.

1 Psalm Dawidowy. Pan mną rządzi, i na niczym mi schodzić nie będzie.

2 Na miejscu paszy, tam mnie postawił, nad wodą posilenia wychował mię,

3 duszę moją pokrzepił. Prowadził mię ścieżkami sprawiedliwości dla imienia swego.

4 Bo choćbym też chodził wpośród cienia śmierci, nie będę się bał zła, albowiem ty jesteś ze mną; laska twoja i kij twój, te mię pocieszyły.

5 Nagotowałeś przed oczyma mymi stół naprzeciwko tych, którzy mię trapią; utłuściłeś olejkiem głowę moją, a kielich mój upajający jak wspaniały jest!

6 I miłosierdzie twoje pójdzie za mną po wszystkie dni żywota mojego, abym mieszkał w domu Pańskim przez długie dni.

1 W dzień pierwszy sabatu. Psalm Dawidowy. Pańska jest ziemia i napełnienie jej, okrąg ziemi i wszyscy, którzy mieszkają na nim.

2 Bo On go nad morzami utwierdził i nad rzekami umocnił go.

3 Któż wstąpi na górę Pańską, albo kto będzie stał na świętym miejscu jego?

4 Niewinnych rąk i czystego serca, który nie użył do próżności duszy swojej ani przysięgał zdradliwie bliźniemu swemu.

5 Ten weźmie błogosławieństwo od Pana i miłosierdzie od Boga zbawiciela swego.

6 Taki jest ród szukających go, szukających oblicza Boga Jakubowego.

7 Podnieście, książęta, bramy wasze, i podnieście się, bramy wieczne, a wnijdzie król chwały!

8 Któryż to jest król chwały? Pan mocny i potężny, Pan potężny w walce!

9 Podnieścież, książęta bramy wasze, i podnieście się, bramy wieczne, a wnijdzie król chwały! Któryż to jest król chwały?


10 Pan zastępów, ten to jest król chwały!

1 Na koniec. Psalm Dawidowy. Do ciebie, Panie, podniosłem duszę moją.

2 Boże mój, w tobie ufam,

3 niech nie będę zawstydzony i niech się nie śmieją ze mnie nieprzyjaciele moi! Albowiem wszyscy, którzy na ciebie czekają, nie będą zawstydzeni; niech będą zawstydzeni wszyscy nieprawość czyniący bez przyczyny!

4 Drogi twoje, ukaż mi, Panie, a ścieżek twoich naucz mię!

5 Prowadź mię w prawdzie twojej i naucz mię, boś ty jest Bóg, zbawiciel mój, i ciebie oczekiwałem przez wszystek dzień.

6 Wspomnij na miłosierdzie twoje, Panie, i na zmiłowania twoje, które są od wieku!

7 Grzechów młodości mojej i niewiadomości moich racz nie pamiętać; według miłosierdzia twego pomnij na mnie ty, dla dobroci twej, Panie!

8 Słodki i prawy Pan, przeto da zakon uchybiającym w drodze.

9 Poprowadzi cichych w rozsądku, nauczy skromnych dróg swoich.

10 Wszystkie drogi Pańskie są miłosierdziem i prawdą dla szukających testamentu jego i świadectw jego.

11 Dla imienia twego, Panie, bądź miłościw grzechowi mojemu, bo go jest mnóstwo! -

12 Któryż jest człowiek, co się boi Pana? Zakon postawił mu na drodze, którą obrał.

13 Dusza jego w szczęściu przemieszkiwać będzie, a potomstwo jego odziedziczy ziemię.

14 Podporą jest Pan bojącym się go, i testament jego ma im być oznajmiony. -

15 Oczy moje zawsze skierowane do Pana, albowiem on wyrwie z sidła nogi moje.

16 Wejrzyj na mnie i zmiłuj się nade mną, bo sam jeden jestem i ubogi!

17 Udręczenia serca mego rozmnożyły się; wyrwij mię z utrapień moich!

18 Wejrzyj na uniżenie moje i na trudy moje, a odpuść wszystkie grzechy moje!

19 Patrz na nieprzyjaciół moich, że się rozmnożyli, a nienawiścią niesprawiedliwą nienawidzili mnie

20 Strzeż duszy mojej, a wyrwij mię; niech nie będę zawstydzony, bo miałem nadzieję w tobie!

21 Niewinni i prawi przystali do mnie, bo czekałem na ciebie.

22 Wybaw, Boże, Izraela ze wszystkich ucisków Jego!,